هذیان های شبانه: کاروانسرای ذهنم

وقتی به چشماش نگاه می کنم،

از خودم بیزار می شم،

که چطور نتونستم،

وقتی که برای فرار از خودم به خودم پناه می برم،

از ترس با خود بودنم وحشت همه وجودمو می گیره.

گاهی... 

گاهی از گذر ذهن می گذره، 

و همون گذر گاه و بیگاه هم منو از خود بیخود می کنه،

کاش...
نوشتن شهامت می خواد...